Muzee is een klein museum op Scheveningen. Er is van alles te zien wat te maken heeft met het vissersdorp en met wat er in en bij de zee te zien is. Ook zijn er stijlkamers met Scheveningse vrouwen in klederdracht.

Er komt een schoolklasje met hun juf en wat ouders binnen. De kindertjes hollen naar de vitrines met schelpen en krabbetjes, ze griezelen en zetten het op een gillen! Ze worden tot stilte gemaand: ‘Sttt…er zijn hier nog meer mensen!’

Keurig in een rij lopen ze even later achter de juf aan. Een meisje ziet me en blijft even staan om te zwaaien. Ik zwaai terug en zeg dag. Haar reactie: ‘Ik wou even weten of u écht bent!’

Groningen viert op 11 november Sint Martinus. In onze buurt wonen meer studenten dan kleine kinderen. Komen er toch nog kinderen zingen?

Wat zet ik klaar voor als toch de bel gaat? Ik ga voor gewone pepernoten. 

De bel ging één keer: drie kindertjes met zelfgemaakte lampions zongen bedeesd: ‘Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten, de meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sint Martinus aan’. Toch niet voor niets die pepernoten…

Het is somber, druilerig, donker, nat en behoorlijk fris: het is november.

Buiten is het trottoir nog een vieze blubber met planken naar de voordeuren toe. Weinig uitnodigend voor de postbode, hij komt sinds een tijdje pas tegen zessen. Misschien omdat het werk op straat dan stil ligt en hij er rustig door kan…

Vrijdagmiddag zag ik een voertuig langskomen met een ronddraaiende borstel, zoals je in een hotel wel ziet om je schoenen te poetsen: een schone straat voor het weekend. Nu de lucht nog…

De verkiezingen naderen, het eerste verkiezingsdebat is geweest. Wat zie je? Er staan vergaderstoelen, die hangen lichtelijk achterover. Dat is prima om te luisteren, maar aan de deelnemers zie je dat het ongemakkelijk kan zijn bij een discussie of debat. 

Op een stoel in de ruimte zijn benen zo zichtbaar. Waar laat je ze? Niet gestrekt maar gebogen, over elkaar gekruist? Of de knieën bij elkaar, al of niet geknepen? De benen misschien samen naar een kant opzij?

Bij het praten aan een keukentafel is het makkelijker: je bent er met je hoofd bij en de benen blijven onzichtbaar onder tafel. Ik kijk uit naar wat er te zien is bij het eerste staande debat…

Al bijna twee maanden is de stoep opgebroken vanwege het vervangen van water- en gasleidingen. In de ‘slotgracht’ hier voor de deur is een wirwar van buizen en kabels te zien.

Kennelijk zit er zoveel onder de grond, dat het zelfs voor de vakmensen soms niet meer duidelijk is. In het buurtbericht lees ik dat er sprake is van vertraging van het werk omdat er onbekende kabels zijn aangetroffen.

Dat prikkelt de fantasie. Wat zou er gebeuren als zo’n onbekende kabel per ongeluk wordt doorgeknipt? Valt de straatverlichting uit, loopt de vijver in het park leeg, gaat het carillon van de Martinitoren spontaan spelen?