Waar komt die vlaag van opruimen en schoonmaken ineens vandaan? Er zijn momenten, dat ik met tegenzin signaleer, dat er een reinigingswerkje roept en dat ik de neiging tot uitstellen voel. Bepaalde dingen moeten gewoon, daar denk ik niet eens over, dat zit in mijn systeem.

Die grote vazen van Oma bovenop de kast willen ook wel eens een afwasbeurtje om daarna te glanzen door het licht, wat er doorheen komt. Het duurt altijd een behoorlijke tijd voor ik het in de gaten heb en constateer op dat moment ook de laag stof boven op die kast. Ik troost me dan met de gedachte dat het reinigen daar niet het allerbelangrijkste is, wat er gedaan moet worden.

Mensen, die schoonmaakwerk doen bij oude mensen, vertellen altijd dat ramenlappen een hoge prioriteit heeft, liefst wekelijks. Begrijpelijk, wanneer je je dag grotendeels achter glas doorbrengt, dan wil je er ook perfect doorheen kunnen kijken. In de trein wil ik óók zien, waar ik ben of waar ik langs raas!

Niettemin is het curieus, wanneer die opruim- en schoonmaakwoede me te pakken heeft dat ik amper kan stoppen. Gelukkig gaat zo’n bui vanzelf weer liggen…

Het observeren van hoe mensen zich voortbewegen is een bijzondere bezigheid.Ik heb al eens eerder genoteerd dat het terrasjesseizoen daar erg geschikt voor is. Rustig zitten en vooral kijken hoe iedereen voorbij gaat. Ook schoenenwinkels zijn een bijzondere plek om ons loopgedrag te observeren.

Over het algemeen loopt bijna iedereen anders met nieuwe schoenen aan. Alertheid of ze niet knellen of drukken of dat je voet, achter bij de hiel, uit de schoen wipt bij iedere stap. Daarbij kijken we ook nog in een spiegel hoe die schoenen staan. 

Hoe we dan lopen? Een kruising tussen een mannequin en een bergwandelaar of het op-eieren loopje of …er zijn heel veel variaties mogelijk!

Veren, slingeren, zwaaien… een rijtje wat nog in mijn hoofd zit van de theorie gymnastiek van lang geleden. Slingeren zie je bij een klok, die een slinger en geen zwaaier heeft. De bewegingsuitslag blijft gelijk naar de ene en naar de andere kant. Bij zwaaien is de uitslag naar één kant groter vanuit de neutrale stand. Zo is er een verschil tussen slinger- en zwaaioefeningen. Je slingert niet, maar zwaait in de ringen.

Maar veren… een kleine beweging tegen de eindstand van een gewricht aan, dat is iets anders. Ik kreeg mee dat veeroefeningen weinig zin hebben, al kan het prettig voelen, maar dat veerkracht interessanter is. Veerkracht is het vermogen om je niet van de wijs te laten brengen. Je wordt op wat voor manier dan ook uit je evenwicht gebracht en dan is het de kunst om je balans weer terug te vinden. Je niet uit het veld te laten slaan, ook al verlies je even de grond onder je voeten!

Hoe je dat doet? Wanneer je van beneden naar boven denkt, dan is het de kunst om letterlijk met beide benen op de grond te staan. Het eerste gewricht wat boven de voet zit, is de enkel. Spanning kunnen afleiden via de souplesse van de achillespees is een kunst! Wanneer we die lengte van de achillespees niet te volle benutten, kan dat ongemak geven tot in de schouders. Tussen schouders en enkels zitten nog een veelvoud van gewrichten, verstarring en afweer ligt op de loer. Veerkracht, meegeven is een kunst! Letterlijk en figuurlijk, dat moet je ervaren…

Sommige woorden verhaspelen we en daarmee verandert de betekenis. 

Je schoffelt in de tuin het onkruid weg of je schoffelt de grond wat losser, maar je stroffelt over oneffenheden, je struikelt net niet.

Hinken en hinkelen is niet hetzelfde. Hinken is je voortbewegen op één been of mank lopen. Iemand hinkt. Wanneer je hinkelt, dan zijn dat actieve sprongetjes achter elkaar op één been. Je hinkelt over een hinkelbaan. 

De hinkelbaan werd al gebruikt door Romeinse soldaten (dat weten we dankzij nagelaten afbeeldingen, net als van andere gymnastische oefeningen). 

Training van de benen en het evenwicht blijft actueel door de eeuwen heen!

Op de markt in Brouwershaven staat een bronzen standbeeld van Jacob Cats. De dichter is bekend vanwege zijn uitspraak ‘Kinderen zijn hinderen’. Zijn huis in Den Haag, Sorghvliet, is nu het Catshuis, de ambtswoning van onze minister-president. Wat schreef Jacob Cats? Of intrigeert zijn rechterhand van zijn standbeeld me meer?

Een vuist met de duim tegen de gebogen vingers aan. Er is een opening tussen de duim en de rest van de hand. De arm is licht geheven. Wanneer hij een opgeheven wijsvinger zou hebben, dan is het beeld dat van een vermanende dichter. Toch anders dan de handhoudingen (mudra) die ik in een boek heb staan van de Boeddha’s uit de Borobudur op Java.

In de kerk staat het originele beeld van zandsteen. Daar krijg ik uitsluitsel over de betekenis van zijn hand. Niks geen vermanende wijsvinger: hij heeft een omgekeerde pijp in zijn hand.