Al ruim 25 jaar is aan het einde van de zomer in het Noorderplantsoen het muziek-en theater festival Noorderzon. Elk jaar wordt het moeilijker om een voorstelling te kiezen. Kan er iets zijn wat nog meer imponeert dan een propvol hoog opgebouwd toneel dat binnen vijf minuten plat ligt, gevolgd door steeds andere variaties van gooi-en smijtwerk zonder dat het verveelt? Of twee touwen uit de nok van de tent boven een lege vloer, doordat er langzaam water op stroomt verandert de vloer in een grote spiegel: de mannen zijn verdubbeld. Ademloos kijken naar mooi uitgevoerde bewegingen die je als gewone burger nooit zelf maakt of gedacht hebt dat het überhaupt zou kunnen…
Dit jaar naar een voorstelling niet in het plantsoen, maar in de Oosterpoort, waar in de grote zaal een besloten theatersfeer gecreëerd is. Japans toneel! Een compleet badhuis met water en stoom op het podium, een huis met een bovenverdieping…toch zonder dat het decor dominant is. Er is een verhaal wat uitgesponnen wordt, de karakters van de personages zijn uitgesproken, er is spanning en actie, er is rust en verstilling.
Terug op de fiets naar huis besef ik dat wat ik zag, eigenlijk iets is geweest zoals we dat uit de traditie kennen als ‘de zeven hoofdzonden’. Alleen, het is nu niet belerend, maar op een Oosterse manier verhalend komt er wat over het voetlicht… Juist door het verhalende ga je nadenken: ‘Wat heb ik gezien en waar gaat het allemaal over?’ De preciese tekst lijkt er minder toe te doen, er blijft een sfeer hangen…
Schrik niet van de overgang! Er zijn hele andere verhalen om te horen straks op het mini symposium op 15 september om 15 uur: http://eepurl.com/b6YEIz
observaties |
In mijn tuin staat een robuuste vijgenboom. Hij kwam jaren geleden als kamerplant met een vijgje eraan. Wetend hoe groot vijgen kunnen worden, heb ik hem buiten tegen de blinde muur gepoot. Dit jaar weinig vijgen, maar een enorme hoeveelheid blad.
Bladeren in alle soorten en maten. Niet zo gek dat Adam en Eva, toen ze als eerste mens wat bedekking zochten, hun oog op het vijgenblad hebben laten vallen. Al zou het blad van een kastanje qua vorm ook aardig geweest zijn, maar de substantie van het vijgenblad is net even wat steviger.
Wel zichtbaar is het programma van het mini symposium op donderdagmiddag 15 september om 15.00 uur: http://eepurl.com/b6YEIz
observaties |
Dit jaar geen ‘long hot summer’, maar een ander soort zomer. Via de media horen en zien we dag en nacht berichten over de Olympische Spelen uit Rio de Janeiro: sport en met heel veel commentaar over ultieme prestaties, waar het om millimeters en om tienden van seconden gaat. Het speelt zich af op een niveau, waar de gemiddelde mens nooit aan toe zal komen. In mijn beroep heb ik te maken met wensen van de gemiddelde mens, die ook boven dat gemiddelde uitstijgt door het hebben van een persoonlijk ongemak.
Een voorbeeld: iemand geeft aan dat achterom kijken pijnlijk is, vooral op de fiets is dat lastig. Bij linksafslaan is dat zelfs ronduit gevaarlijk.
Hoe kijk je achterom? Gebruik je alleen je nek, het bovenste stukje van de wervelkolom of zet je de hele wervelkolom in en wend je je romp naar links? Op de fiets kan je de linkerarm laten hangen om die totale draai nog meer ruimte te geven.
Ik heb een poging gedaan om het te tekenen, want horen en zien helpt om het beter te voelen… Bij het achteruitrijden in de auto, doen we het doorgaans efficiënt met de rechterarm op de leuning van de rechterstoel liggend, dan draai je vanzelf royaler met je romp en geeft dat minder gedoe. Desnoods gebruik je alleen de spiegeltjes, al word je daar niet soepeler van.
Behalve dit voorbeeld komt er op 15 september nog veel meer aan de orde op het mini symposium ‘Op het andere been’.
Informatie te zien op: http://eepurl.com/b6YEIz
observaties |
De zomer is begonnen. Tijd voor vakantie, naar buiten gaan, energie en inspiratie opdoen, goede vrienden opzoeken, naar een bijzondere expositie, werkjes die altijd blijven liggen nu afmaken, boeken lezen, ik stort me daarnaast ook op iets anders…
De komende tijd geen wekelijks blogstukje, want ik ga mijn presentatie voorbereiden voor:
Nuttige weetjes |
Een eindje fietsen, naar buiten de stad uit… In een flits van het voorbijgaan zie ik een jonge vrouw zich op een ongemakkelijke manier voortbewegen. Wat doet ze? Ze loopt op bijzondere hoge hakken en is dat kennelijk nog niet gewend.
Bij iedere stap tilt ze haar knie erg hoog op. Het onderbeen – dat langer is dan normaal door die hakken – hangt er wat verloren onderaan tot ze haar voet gaat neerzetten. Op dat moment prikt ze met de hak in de grond en volgt de voet van achter naar voren met een klapbeweging. Haar lichaamsgewicht wordt wat bonkerig van het ene naar het andere been verplaatst.
Gracieus lopen op hoge hakken vraagt om oefening van een andere techniek, wanneer je dat niet zomaar meekrijgt zoals de vrouwen uit zuidelijke landen. Omdat je benen verlengd zijn door die hakken, is het onderdoor verplaatsen van het been iets anders dan gewoon: je schuift je scheenbeen naar voren en tast met de voorvoet de plek af waar je wilt gaan staan, dan pas volgt de hak. Het lichaam glijdt subtiel boven de vooruitgeschoven voorvoet, al of niet met een opvallende bekkenbeweging.
Bedenk dat dit vergelijkbaar is met de trap af gaan of achteruit lopen, dan doen we dit vanzelf…
observaties |
