Elk jaar op 1e dag in maart komt dit versje* weer bij me boven:
Op de eerste dag in maart
bakt oma Piep een appeltaart
appeltaart met krenten
vogeltjes in de lente
vogeltjes in de lindeboom
en opa rookt een pijp
Hoe komt het dat je zoiets gewoon onthoudt? Het ritme? De sfeer? Hoe dan ook, de sfeer van dit vrolijke rijmpje past dit jaar heel goed bij dit zonnige weekend.
*Han. G. Hoekstra, Rijmpjes en versjes uit de nieuwe doos.
Elk jaar op 1e dag in maart komt dit versje* weer bij me boven:
Op de eerste dag in maart
bakt oma Piep een appeltaart
appeltaart met krenten
vogeltjes in de lente
vogeltjes in de lindeboom
en opa rookt een pijp
Hoe komt het dat je zoiets gewoon onthoudt? Het ritme? De sfeer? Hoe dan ook, de sfeer van dit vrolijke rijmpje past dit jaar heel goed bij dit zonnige weekend.
*Han. G. Hoekstra, Rijmpjes en versjes uit de nieuwe doos.
In deze tijd met zoveel reuring in de politiek, is het aardig om even alleen te kijken naar politici. Hoe loopt iemand naar het spreekgestoelte toe of naar de interruptiemicrofoon en weer terug?
Hoe staat de spreker? Met het gewicht over twee benen verdeeld of hangend op één been? Waar blijven de handen? Houdt iemand het katheder vast, zet hij of zij zich schrap? Er is veel wat je je kunt afvragen.
Is het toneel? In hoeverre zegt lichaamstaal echt iets of ga je interpreteren? Misschien aardig om je vermoeden ergens te noteren en na jaren zien of je het bij het rechte end gehad hebt…
Precies vijftig jaar geleden woonde en werkte ik een klein jaar in Turiani. Die naam klinkt een beetje Italiaans, maar het is een dorp in Tanzania. In mijn dagboek van toen kom ik een tekeningetje tegen.
Het is een lopende Masai-vrouw met kind op de rug. Let op de afzet van de achterste voet en hoe voorwaarts dit moment in haar beweging is.
Mogelijk is dit mijn eerste tekeningetje waarin ik iets bijzonders in de menselijke beweging vastleg. Goed kijken en zien, beeldend kunstenaars doen dat, maar fysiotherapeuten ook, zij het met een heel ander doel.
Een tube shampoo met een schroefdop zet ik met de dop naar beneden in de douchebak, handig klaar voor het grijpen.
Na een tijdje zie ik tot mijn schrik dat er door een gaatje in de dop al de nodige shampoo uitgelopen is. Een papiertje dat op de dop geplakt zat, drijft in het plasje shampoo. In eerste instantie begin ik te mopperen van wat is dit nou.
Bij beter kijken zie ik dat het kleine gaatje perfect wordt afgesloten als je de dop een slag naar links draait. Dit is geen schroef-, maar een draaidop! Voor shampoo naar rechts draaien, voor afsluiten naar links. Al doende leert men, maar dat gaat sneller als zoiets ook even op de verpakking wordt aangegeven!
