Hier in de tuin is een appelboompje geplant. Er staat een korte en een lange bamboestok naast. 

Het boompje is uitgegroeid en ik heb het bovenste stuk met bindtouw aan de lange stok vastgemaakt zodat de groei mooi rechtstandig omhoog begeleid wordt.

Boomfysiotherapie als hulp voor de boomverzorger is hiermee een feit.

Op de terugreis van Utrecht naar Groningen zegt, ter hoogte van Urk, de stem van de routeplanner dat ik rechtsaf moet slaan richting Schokland.
Wat is dat nu, denk ik, het is wel druk op de weg. Straks stagnatie? Een file, waarvoor ze me denkt te behoeden?

Ik volg haar suggestie en beweeg mee, zie Schokland.. Ook daarna een prachtige rustige 80 kilometerweg met rustieke plaatsjes als Blokzijl, Vollenhove en Sint Jansklooster ( kwam daar niet een schaatser vandaan?). Het rijdt zoals vroeger in de 2CV…

Wat is het verrassend om af te wijken van een gewoonte. Bovendien niet later thuis dan gepland.

Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer leest als een trein! Ik neig om eraan toe te voegen ‘als een trein zonder vertragingen’. Het is heerlijk dat het een ouderwets dik boek is, tegelijk is dat ook een klein nadeel gezien de handzaamheid. Het is even zoeken naar een comfortabele houding om zo’n dik boek te lezen.

Hardop heb ik gelachen en ik bewoog mee met de gemoedstoestand van de ik-figuur. De verhalen in het verhaal zetten me aan het denken…

Ga ik er meer over vertellen? Ik aarzel, nee ik doe het niet. Lees het zelf!

Op vrijdag en bij voorkeur een beetje bijtijds ga ik naar de markt. De vaste klanten gaan met een doelgerichte stap op hun doel af.

Er zijn ook twijfelaars die niet kunnen kiezen tussen aardbeien en blauwe bessen of Nicola’s dan wel Frieslanders (aardappels). Ze vragen naar kwaliteit. Soms met een fiets met aanhanger zodat er sprake is van een fysieke en een tijdsblokkade.

Later op de dag komen de rondkijkende slenteraars die misschien niets nodig hebben. Ze schuifelen langs de kraampjes, gaan een visje eten of kauwen wat anders weg. Dat is de tijd dat je beter niet met je fiets als boodschappenkar naar de markt kunt gaan, want wie loopt wie dan in de weg…

Sinds een tijdje merk ik hoe anders een linkshandige de dingen in huis hanteert. Nee, niet door het zien dat het brood linkshandig gesneden wordt of dat hij schrijft met zijn linkerhand. Maar het broodmes zit soms met de snijrand van me af in het messenblok, de keukenrol draait met de klok mee in de houder. Het oor van het koffiekopje wordt naar links gedraaid. Allemaal net andersom dan wat ik, rechtshandig, doe.

De tekst in het kopje van Hesselink koffie is niet zichtbaar voor linkshandigen of twee linkshandigen moeten tegenover elkaar zitten en de tekst zien in het kopje van je overbuur, want zo kwam ik erachter dat ik wel iets zag en hij niet.

Missen linkshandigen nog veel meer of zijn ze juist veel creatiever door te leven in een wereld die op rechtshandigen gericht is?