Op de reguliere fiets met handremmen zit je weer anders dan op een swapfiets. Er zijn elektrische fietsen om echt snel te gaan, maar er zijn er ook die het vervoeren van zware tassen met boodschappen wat lichter maken. De racefiets, crossfiets, de loopfiets of ligfiets het lijf past zich aan.

Er zijn ook driewielertjes en driewielers. Waterfietsen en tandems. Nederland is bij uitstek een fietsland.

Mijn Franse vriendin moest ooit erg lachen toen ze hier een oud dametje met een hoed op en handschoenen aan zag fietsen: ‘Bij ons zie je alleen mannen op een fiets! Wel een racefiets en niet als vervoermiddel, maar om te sporten!’ Zijzelf introduceerde de ‘bicyclette hollandaise’ in haar dorp! Trouwens in Parijs zijn intussen ook fietspaden en huurfietsen gekomen.

Hoe verschillend zitten mensen op hun fiets! Niet alleen door het unieke van het persoonlijke, maar ook door het soort fiets en de omstandigheden.

Zoals je iemand aan zijn loopje kunt herkennen, zo zie je dat persoonlijke ook op de fiets. Voorover of juist rechtop, beide handen aan het stuur of één arm losjes naar beneden hangend. Soms fietst het hele lijf mee, soms draaien alleen de benen hun rondjes. Tegen de wind in of de heuvel op weer anders dan met de wind mee.

Let eens op het kind dat naast een volwassene op een eigen fietsje fietst… De rustig ronddraaiende pedalen van de grote fiets naast dat kleine snelle rondje van de trappertjes van het kind. Je wordt er bijna moe van wanneer je er tijdje achter fietst en naar het kind kijkt!

Iedereen kent het wel, haastig nog even wat willen doen en dan doe je iets stoms.

Zo verging het de zusjes Tatin ook lang geleden. Nog gauw even een appeltaart bakken. Appels schillen, rozijnen wellen, kaneel en suiker en dan hup in de ingevette vorm. Help, het deeg vergeten om op de bodem van de vorm te drukken. Dan maar bovenop! Dit viel erg goed uit en zo is de tarte tatin geboren volgens het verhaal.

Niet alleen appeltaart andersom bakken of een taart met peer, hetzelfde principe gaat ook op voor een hartige tarte tatin bijvoorbeeld met witlof, sinaasappelsap en geitenkaas. Heel goed dat die zusjes haast hadden en dat ze hun ogenschijnlijke misser benut hebben met een creatieve ingreep!

Aan het eind van de middag zie ik dat er een aanhanger met buizen en onbestemde spullen geparkeerd is, daarachter staat een kleine graafmachine. Niet een hele grote, ik moet denken aan het hijskraantje van Pluk van de Petteflet.

Vanmorgen een brommend geluid. Als ik een halfuurtje later naar buiten kijk, ben ik verrast hoe er een lange rij tegels uit de stoep gehaald is en er is een mooi kanaaltje gegraven met aftakkingen naar elk huis toe.

De volgende fase is bereikt. Er liggen overal oranje kabels klaar om ingegraven te worden voor het glasvezelnetwerk. Behalve die machine’s zie ik ook mannen met scheppen in de gegraven geulen staan. Kennelijk is toch ook het menselijk handwerk onontbeerlijk…

Het kan ongelofelijk praktisch zijn om te standaardiseren, te protocolleren en te automatiseren.

Er wordt gebeld. De pakketbezorger geeft me een pakje of eigenlijk is het een emmertje. Er zit rozenmest in. ‘Mevrouw, het is goed dat u thuis bent, want op het etiket staat: bgg in brievenbus’.

Gelukkig zijn er mensen die de kleine lettertjes lezen, maar vooral ook hun hersens goed gebruiken!