Het kan ongelofelijk praktisch zijn om te standaardiseren, te protocolleren en te automatiseren.

Er wordt gebeld. De pakketbezorger geeft me een pakje of eigenlijk is het een emmertje. Er zit rozenmest in. ‘Mevrouw, het is goed dat u thuis bent, want op het etiket staat: bgg in brievenbus’.

Gelukkig zijn er mensen die de kleine lettertjes lezen, maar vooral ook hun hersens goed gebruiken!

Soms lees je een boek en dat pakt je.. Je kent de schrijver en je vraagt je af wat hij nog meer geschreven heeft. Dit keer is dat John Steinbeck.

Het boek wat ik deze week van hem heb gelezen is De Druiven der Gramschap. (de oorspronkelijke titel in het Engels: The Grapes of Wrath.) Wat is een ander woord voor gramschap? Ik zoek de vertaling op van wrath: toorn. Kijk ik bij gramschap dan vind ik boosheid, drift, gram, verbolgenheid, verontwaardiging, wrevel en woede.

De betekenis van een woord als tafel of school is makkelijk te begrijpen. Woorden met een gevoelswaarde zijn lastiger. Die zijn niet te pakken met je handen, je kunt de betekenis wel aanvoelen. Lees dit boek en je weet precies wat wrath of gramschap betekent…

Voor de sla gaan er twee eieren in een pannetje. Het ene ei kort in kokend water zodat het wit gestold is maar het geel nog vloeibaar, het andere ei wordt hardgekookt. In een kom olijfolie met witte balsamico azijn, een mespuntje suiker en wat mosterd, mengen met het dunne ei. Het stevige ei is decoratie samen met wat kappertjes op de groene sla.

Daar heb ik zin in en ik begin. Het ene ei moet eerder uit het kokende water, ik vis het er met een lepel uit en loop ermee naar de gootsteen om het onder koud water af te spoelen. Op het moment dat ik met dat ei op een lepel naar de kraan loop, herinner ik me verjaardagspartijtjes van lang geleden waar soms het spelletje aardappel op een lepel gedaan werd. 

Was het met een ei of met een aardappel dat je snel van de ene naar de andere plek moest lopen zonder het te verliezen? Een rauw ei dat van de lepel valt, geeft wel een lekkere kliederboel… meer voor het circus?

We mogen weer naar een museum! Ik ga naar Museum Hindeloopen.

Bij mijn moeder stond ze onder een stolp samen met een doosje met antiek naaigerei: de pop in Hindeloopen kostuum. Er hoort ook een quilt bij. Nu breng ik alles naar het museum. Daar blijkt dat die pop door iemand uit Hindeloopen gemaakt is; ze gaat terug naar haar geboorteplek. Volgend jaar zal ze te zien zijn in Museum Hindeloopen.

Vandaag loop ik de aangegeven route door het museum en herken de bekende vrolijke stof van de kostuums. Mijn moeder gebruikte die stoffen ook in een andere quilt, die ze de naam gaf ‘Weerzien met boerenbont’.

Inderdaad, het is wéérzien met die stof. Nu wel met meer kennis!

Zelf heb ik 30 jaar thuis gewerkt, praktijk aan huis. Niet voor iedereen is dat thuiswerken gewoon. Momenteel moeten veel mensen eraan wennen.
Ook al ben je met pensioen, werken of bezig zijn, kortom in beweging blijven, dat stopt niet.

Het aardige van pensioen is dat je allemaal werkjes kunt doen die je jezelf oplegt en waarvoor er eerder niet altijd tijd was. Er zijn andere keuze’s zoals: ga ik pianospelen of een boek lezen?Vandaag kies ik voor het laatste, het is mooi weer en het is erg prettig in de tuin. Ik krijg een boek in mijn handen gedrukt met de woorden: ‘Dit moet je lezen…’

Het is een dagboek uit 1918, Het grijze schrift van Josep Pla. De eerste zin: ‘Er heerst zoveel griep dat men de universiteit heeft moeten sluiten’.