Jaren geleden kreeg ik van mijn moeder een kleine timmerkist. Behalve dat er wat gereedschap in zat, had ze in de deksel een tekeningetje geplakt met de tekst: ‘Dames opgepast, bij timmeren hoort hansaplast!’

Nu ben ik niet een echte doehetzelver, maar dat timmerkistje is erg praktisch blijkt steeds weer. Ik gebruik een aantal gereedschappen toch frequent zoals die hamer, het kleine tangetje, wat schroevendraaiers en vooral ook de waterpomptang (of is het een combinatietang?).

Af en toe is er een klusje in huis dat boven mijn kunnen gaat en dan is het altijd handig om gereedschap te kunnen inbrengen.

In deze corona-tijd is op reis gaan niet de bedoeling.

Niettemin ga ik toch op reis: hier thuis.

Het Grote Bosatlas puzzelboek neemt me mee door het land, door de wereld en door de geschiedenis. Iedere dag één puzzel vanaf nu en dan mogen we misschien wel weer echt op stap…

Hier vlakbij is een speeltuintje met een wip, een schommel en een klimtoestel waarvan je met een glijbaantje naar beneden kunt roetsjen.

Het jochie wordt opgetild en bovenaan op het glijbaantje neergezet. Hij glijdt naar beneden en we zien een vette glimlach van pret. Hij klautert daarna naar boven en wil het nu allemaal zelf doen.

Hij beweegt een been over de rand van de glijbaan, zijn andere been blijft steken. Je ziet hem denken: ‘Hoe doe ik dit?’ Hij draait op zijn buik, het tweede been sluit aan en voor hij het beseft, roetsjt hij op zijn buik naar beneden. Niet helemaal zo de bedoeling, maar toch leuk!

Wanneer je blik naar beneden gericht is, zie je het gevallen blad. Toch heb ik meegekregen dat je beter vooruit kunt kijken, dan blijf je mooi verticaal en til je je benen wat makkelijker op.

Lopend door de stad zie ik hier en daar koperen deurknoppen. Soms glimmend gepoetst en soms verweerd. Tot ik echt omhoog kijk en verrast ben om het uiltje op de punt van een van de daken van het voormalig Natuurkundig Laboratorium op de Westersingel te zien.

Dat uiltje staat ongetwijfeld voor wijsheid. De gebouwen van nu zijn strak. Geen plek voor zulke ornamenten? Ik ga opletten…

Er zijn verschillende routes die ik regelmatig loop. Hoewel de bomen nog flink in het blad zitten – ze zijn wel aan het verkleuren – liggen er toch ook al heel veel blaadjes op de grond.

Op de heen en terugweg raap ik verschillende soorten blaadjes op. Thuisgekomen spreid ik ze uit op tafel, een beetje zoals vroeger om een herbarium te maken of om ze ergens neer te leggen omdat herfstblaadjes zo mooi opdrogen.

Ik teken ze na. Van welke bomen zijn ze afkomstig? De eik en de Amerikaanse eik herken ik, maar de rest niet. De volgende keer maar eens omhoog kijken hoe de bomen er nu nog uitzien voordat ze kaal zijn en dan een boek erbij pakken…