‘s Morgens vroeg hoor ik een ongewoon geluid, het zijn de mannen van de Gemeente die een wak in het ijs slaan voor de vogels. Ze strooien voer. De ganzen reageren enthousiast.
Later op de dag hoor ik vrolijke stemmen en zie hoe er op de vijver geschaatst wordt. Mensen die op het ijs krassend vooruitkomen, maar ook schaatsers die zwierig hun rondjes draaien.
En dan rond de schemering verstomt het geluid, af en toe laten de ganzen nog even van zich horen. De avondklok…
Er is veel onrust overal. De corona-maatregelen duren lang. Voor sommige mensen te lang.
Ook de ganzen, hier in de vijver voor mijn huis, krijgen last van onrust. Twee ganzen, de witte en een wit met grijs gekleurde gans gaan elkaar te lijf met een vreselijke kabaal! Bij gebrek aan armen om te vechten, bijten ze elkaar in de hals en bewegen daarbij woest met uitslaande vleugels van de ene naar de volgende aanval van agressie.
De andere ganzen maken eveneens geluiden. Het zijn geen aanmoedigingen. Het klinkt eerder als iets van: hou er toch mee op!!! En dat gebeurt: ze houden ermee op en kalmeren op een afstandje van elkaar. Daarna is het weer zoals altijd van vóór corona..
Er is een sprookje waarin de kikker in een prins verandert. We accepteren die gedaanteverwisseling moeiteloos. Het is een sprookje.
In de Metamorphosen van Ovidius staan prachtige verhalen over gedaanteverwisselingen. Soms ook een beetje sneu zoals de nymf Daphne die Apollo probeert te ontvluchten en dan in een boom verandert. De laurierboom, waarvan Apollo dan het blad gebruikt voor de lauwerkrans.
Ik lees in ‘De gedaanteverwisseling’ van Kafka over de man, die ‘s morgens bij het ontwaken bemerkt dat hij in een insect is veranderd. Na het lezen blijf je zitten met een sneu gevoel. Ik gun die Gregor Samsa nog wel een extra metamorfose. Ik denk aan de rups die in een vlinder verandert. Alleen, dat is niet uit een boek, dat is echt…
Net als in het Plantsoen is het ook overwegend bladloos in de tuin. Tegen de oostelijke hoge muur zijn de stammen en takken van de blauwe regen en de vijg goed zichtbaar.
Bij de blauwe regen draaien de takken rechtsom om elkaar heen. Het oogt als een mooi vlechtwerkje. Bij de vijg zijn stevige takken op sommige plekken als een dikke onontwartbare kluwen in elkaar overgegaan en versmolten.
Deze twee muurbedekkers houden niet echt afstand van elkaar, toch zijn ze niet zo verstrengeld als de eik en linde uit het verhaal van Philemon en Baucis. Ze hebben vast weet van de corona-maatregelen en doen een beetje mee…
In de krant lees ik over Blue Monday. De derde maandag in januari schijnt de meest droevige of deprimerende dag in het jaar te zijn.
Nu heb ik onlangs gelezen dat de uitdrukking ‘in de put zitten’ afkomstig is van het ganzenbordspel. Je moet wachten tot je door een andere gans verlost wordt, zolang doe je niet meer actief mee in het spel.
Gelukkig duurt dat spel geen uren, dus de herkansing om door te stomen naar nr 63 is er betrekkelijk snel. Misschien iets om te onthouden bij een sombere stemming komende maandag en volg vooral de richting van de ganzen die vooruit kijken!
