Vanuit mijn tuin heb ik het uitzicht op het groene torentje uit de Moesstraat. De kerk die erbij hoorde is vervangen door appartementen. Het haantje zit nog op de toren en de klok houdt ons bij de tijd.

Dagelijks loop ik een ommetje en lopend kijk je anders. Vanuit de Noorderhaven meen ik het torentje van de Moesstraat tussen de huizen door te kunnen zien, maar is er iets mis met mijn ogen? Het groene dak lijkt vervormd te zijn…

Ik ga op onderzoek uit. Er blijkt nog een groen torentje te zijn en dat staat bovenop het Nieuwenhuisgebouw in de Grote Rozenstraat. Het is groen, maar de vorm is net even anders dan de groene toren dichterbij mijn huis.

Zondagsschilders bestaan al heel lang. Let nu eens op de zondagskappers!

Soms knippen ze zichzelf. Teveel haar kan het algemeen welbevinden in de weg zitten. Jezelf knippen is dan een noodzakelijke daad, waarbij het risico van een tijdje voor gek lopen ingecalculeerd wordt.

Iemand anders knippen is zeker een uitdaging. Het kan leiden tot een verschrikkelijke ruzie of juist stemmen tot grote tevredenheid. Gelukkig gebeurde het laatste, niet in het minst door het aanbieden van een kopje Hesselink koffie vooraf…

‘s Morgens vroeg hoor ik een ongewoon geluid, het zijn de mannen van de Gemeente die een wak in het ijs slaan voor de vogels. Ze strooien voer. De ganzen reageren enthousiast.

Later op de dag hoor ik vrolijke stemmen en zie hoe er op de vijver geschaatst wordt. Mensen die op het ijs krassend vooruitkomen, maar ook schaatsers die zwierig hun rondjes draaien.

En dan rond de schemering verstomt het geluid, af en toe laten de ganzen nog even van zich horen. De avondklok…

Er is veel onrust overal. De corona-maatregelen duren lang. Voor sommige mensen te lang.

Ook de ganzen, hier in de vijver voor mijn huis, krijgen last van onrust. Twee ganzen, de witte en een wit met grijs gekleurde gans gaan elkaar te lijf met een vreselijke kabaal! Bij gebrek aan armen om te vechten, bijten ze elkaar in de hals en bewegen daarbij woest met uitslaande vleugels van de ene naar de volgende aanval van agressie.

De andere ganzen maken eveneens geluiden. Het zijn geen aanmoedigingen. Het klinkt eerder als iets van: hou er toch mee op!!! En dat gebeurt: ze houden ermee op en kalmeren op een afstandje van elkaar. Daarna is het weer zoals altijd van vóór corona..

Er is een sprookje waarin de kikker in een prins verandert. We accepteren die gedaanteverwisseling moeiteloos. Het is een sprookje.

In de Metamorphosen van Ovidius staan prachtige verhalen over gedaanteverwisselingen. Soms ook een beetje sneu zoals de nymf Daphne die Apollo probeert te ontvluchten en dan in een boom verandert. De laurierboom, waarvan Apollo dan het blad gebruikt voor de lauwerkrans. 

Ik lees in ‘De gedaanteverwisseling’ van Kafka over de man, die ‘s morgens bij het ontwaken bemerkt dat hij in een insect is veranderd. Na het lezen blijf je zitten met een sneu gevoel. Ik gun die Gregor Samsa nog wel een extra metamorfose. Ik denk aan de rups die in een vlinder verandert. Alleen, dat is niet uit een boek, dat is echt…