In het najaar heb ik bollen gepoot. Onzichtbaar hebben ze zich ontwikkeld en dan ineens schieten stengels en blad uit de grond en komen er bloemen. Ook de meerjarigen zijn er weer.

In het appelboompje zitten bloesempjes. Nog een aantal maanden wachten tot ze appels geworden zijn. In mijn fantasie zie ik al appeltaarten van appels uit eigen tuin voor me…

Terug naar het ondergrondse: het is tijd om oostindische kers te zaaien. Dat kan direct in de tuin. De zonnebloemen kunnen niet goed tegen koude nachten, die mogen in de vensterbank beginnen. Planten groeien binnen en buiten, maar zonder dat we die groeibeweging direct zien. Wel zien we over een tijdje het resultaat…

Ineens is het groen buiten. Dat hele mooie prille groen…

Op de Vismarkt zie ik een man lopen met een pijp in zijn mond…

Het prille groen zal ieder jaar terugkomen, maar een man met een pijp???

Er komt een busje voorrijden. Er wordt gebeld. Het zijn de monteurs. Het oranje sprietje, wat boven de grond bij de voordeur uitsteekt, wordt aangesloten op de meterkast. In de meterkast komt een doosje. 

Dan bellen met de provider. Het blijkt dat de aansluiting nog niet in het systeem is gezet, maar dat wordt gedaan. Een paar uur wachten en dan moet ik bellen voor een afspraak met de in-home monteur.

Het wachten is nu op het bericht wanneer de monteur zal komen. Communicatie gaat niet via de tamtam, maar via kabels, draden en een vezel als het goed is. Wordt vervolgd…

Het klinkt mooi: Binnenkort is het zover, u krijgt een glasvezelaansluitpunt! Er is een brief met een datum en tijd.

GLASVEZELAANSLUITPUNT is een lang woord. Komt het daardoor dat de aansluiting niet zo vlot gaat?

Op de aangegeven datum en tijd kwam niemand. Daarom tot hier, ik sta in de wachtstand…

We gaan er al jaren naar toe, een stukje Nederland dat niet in kaart is gebracht.

Nu is het anders, de plek is hetzelfde gebleven maar google weet ons tot op de meter nauwkeurig te vinden.

Geen wifi, wel tijd om te wandelen om boeken te verslinden, en af en toe een blik over de tafel door het grote raam naar buiten naar de bomen die nu met hun kaalheid op een afbeelding van een Japanse prent lijken. Zo ben je ineens ver weg…