Omdat de leuning net te kort is, zie ik altijd hoe bezoek ongemakkelijk vooroverbuigt bij het naar beneden gaan. Zelf ben ik er aan gewend en loop naar beneden zonder me vast te houden bij die eerste stap. 

Maar nu de leuning eraf is om verlengd te worden, betrap ik me erop hoe mijn adem stokt en hoe ik aarzel bij de eerste treden naar beneden. Bovendien gaan mijn armen omhoog zoals bij het lopen over schelpen op het strand.

Na een paar dagen adem ik gewoon door en weten mijn voeten precies wat ze moeten doen om me naar beneden te brengen, mijn armen hangen gewoon naar beneden. Toch is het wel zo veilig dat de verlengde leuning terugkomt…

Kort en bondig iets zeggen, kan lastig zijn. Hier in het Groningse lukt dat prima!

Bij een school zie ik dit bord:

Er zijn meer variaties, het Engelse Kiss & Ride kan geschrapt worden…

Bij het opruimen kom ik oude ansichtkaarten tegen met bezigheden die niet meer zo vanzelfsprekend zijn als destijds. Een vrouw, gekleed in een lange jurk met een bloemetjesschort erover, poetst met aandacht de koperen deurknop en de trekbel.

De meeste deurknoppen zijn intussen van roestvrijstaal, de trekbel is vervangen door een elektrische bel. Koperpoets is niet meer standaard verkrijgbaar in supermarkten, zeker niet in een studentenstad.

Alleen de deurknop van mijn voordeur is nog van koper, eens prijkte hij op de voordeur van mijn oma. Het poetsen van de deurknop is nog altijd een dankbaar werkje, al doe ik het wel in gewone dagelijkse kleren. 

De fotograaf knipte precies op het moment dat beide heren gelijktijdig gingen zitten. Het leek op synchroon-zwemmen maar dan op het droge. Toch is er een klein verschil. Kijk hoe de armleuning vastgepakt wordt! De ene omvat de leuning met zijn hele hand, bij de ander steekt de duim naar voren. 

Er is verband tussen de naar voren gestoken positie van de duim, schouders die naar voren gaan en de buik die even ingetrokken wordt. 
Bij musici die zo gaan zitten, is de test: zing een lange toon tijdens het gaan zitten/staan. De kans is groot dat er een breuk in het geluid te horen is. De vloeiende beweging stagneert even, op termijn kan dat klachten geven…

Dat ging er even door me heen bij het zien van die foto.

Het valt op dat de zon lager staat. Het is eerder donker en het wordt later licht. De herfst is op komst, al rekken we de zomer graag nog wat langer op. 

Weemoed dreigt…

Mijn oog valt op een man met hoed. Het is een opvallend hoofddeksel in twee kleuren. Gevoelens van weemoed verdwijnen acuut. Door die frivole hoed voorlopig vast geen regen en wind, maar krijgen we misschien toch wel aangenaam nazomerweer.