De tarte tatin van witlof staat nog even uit te dampen op het rooster en wacht op het spannende moment van omdraaien. Je bakt deze taart namelijk met de korstbodem bovenop.
De glazen vorm met de taart tussen het rooster en het bord geklemd, nu is het moment daar. Ik doe dat altijd boven het aanrecht, de kraan opzij geschoven, knieën gebogen, even tellen: één..twee..en dan bij drie strekken mijn knieën weer en op een uitademing draai ik de taart om.
Vanavond draai ik niet meteen. Ik vraag me ineens af hoe ik dat eigenlijk doe: draai ik van me af of juist naar me toe? Nee, niet denken… Hup omdraaien zoals altijd! Natuurlijk gaat het goed: de taart is klaar voor consumptie!
Geen categorie |
De kleine man hoort de brievenbus klepperen, loopt naar de voordeur, kijkt en roept: ‘Ja, er is een brief!’
Hij bestudeert de enveloppe nauwkeuriger, wijst op de postzegel met een molen erop en zegt:’ Dat is van de molenaar.’
Hoelang zullen kinderen nog weten dat je een brief kunt schrijven die je in een enveloppe stopt, een postzegel erop plakt en naar de brievenbus in de buurt brengt in de veronderstelling dat de geadresseerde jouw brief de volgende werkdag op de mat zal vinden…
Geen categorie |
Een beetje suf na het halen van de griepprik kijk ik naar het vijfde seizoen van de serie The Crown. In twee dagen zie ik alle afleveringen.
Het valt me op dat de oudere Elizabeth parels draagt, soms één, soms twee snoertjes, en dat die strak om haar hals zitten. De snoertjes lijken echt te kort, ik krijg het er bijna benauwd van wanneer ik er naar kijk. De Charles uit de serie ondertekent een document met zijn rechterhand.
De werkelijke Elizabeth had alleen toen ze heel jong was een kort snoertje parels om haar ranke nek. Op latere leeftijd droeg ze langere parelsnoeren. De echte Charles schreef met zijn linkerhand, die beweging oogt anders dan van een rechtshandige. Kortom de disclaimer dat het hier om fictie gaat, is alleen hierom al niet voor niets.
Geen categorie |
Elke keer weer is het fijn om terug te gaan naar Parijs. Deze keer hebben we ons gericht op huizen van Kunstenaars.
We gaan naar het huis van de schilder Delacroix, mooi vanuit zijn atelier een blik op de binnentuin. Geen huisraad, wel een palet en een schilderskastje. Er hangt een voorstudie van La Liberté, dat in het Louvre te zien is.
De lijnen zijn in een beige tint geschetst. Het heldere blauw daarboven maakt het vrolijk. Hij weet kennelijk nog niet goed wat hij met de vlag zal doen, lijkt het. Eigenlijk maakt deze voorstudie nu meer indruk dan het bekende schilderij zelf.
Geen categorie |
Het werd wat donker door een naderende regenbui: ’Zal ik het licht aandoen? Ik heb verstopte ogen…’
We begrepen de kleine man van drie, maar verstopte ogen…
Wanneer zijn je ogen verstopt net als je neus? Je oren kunnen ook dicht zitten en je ogen doe je ‘s nachts dicht. Door de schemering is je zicht niet helder en open. Natuurlijk… dán zijn je ogen verstopt!
Geen categorie |
