Het water van de vijver in het Noorderplantsoen kent een diversiteit aan kleuren. Soms is het bruin, soms wat groenig, maar ook heel donkerblauw, tegen het zwarte aan. 

De afgelopen tijd was het knalgroen als een mooi gazon. Eendenkroos bedekte het oppervlak. De ganzen leken het water te mijden en liepen rusteloos op de stoep en op de straat.

De vijver is intussen – net als de nieuwe studenten – ontgroend, de ganzen hebben hun eigen terrein in het water weer teruggevonden.

De krant komt digitaal. Maar op donderdag, vrijdag en zaterdag ligt de NRC ‘s morgens vroeg als papieren krant op de mat!

Toen ik leerde lezen, knipte ik Bruintje Beer uit en later Tom Poes. Ik plakte de strips in een album. Nog weer later scheurde ik artikelen uit de krant en bewaarde ze in een dagboekje of in een boek passend bij het uitgescheurde stukje.

Artikelen bewaren kan ook via de digitale krant, maar het scheuren van een stukje papieren krant geeft een speciaal genoegen. Een vouw aanscherpen, op het juiste punt druk geven, dan dat specifieke scheurgeluidje en vervolgens de vreugde dat het gelukt is zónder schaar…

Het trottoir hier in de straat ligt open. Ik kijk met verwondering naar al die buizen en draden. ‘Ik heb me vroeger nooit gerealiseerd dat het zo druk is onder de grond’, vertelde de werkman me, ‘en alles loopt door elkaar!’

Niks geen keurige koker met een bundel kabels, het is een wirwar van leidingen. Als waarschuwing hebben kabelleggers van vroeger oranje en groene plastic stroken over de leidingen gelegd. Desondanks kost het de werklieden van nu de grootste moeite om alles heel te houden.

Ingewikkeld, verward en de draad kwijt zijn ben ik nooit zo letterlijk tegengekomen als nu bij ons voor de deur.

Een brief van de gemeente kondigde het aan: vanwege vervanging van leidingen is er deze donderdag van half negen tot half vier geen stroom.

Koffiezetten met water in een pannetje op het gas en dan met een filter in het koffiepotje. Je weet het: ‘géén licht’, maar toch druk ik bij het betreden van het kleinste kamertje automatisch op het lichtknopje. Nog veel meer even niet: klok, warm water, computer, broodrooster, radio, tv, muziek… 

Halverwege de middag is er weer stroom. Het duurt even voordat alles weer werkt, maar het was wel een fijne ontspannende dag, zo zonder spanning op het elektriciteitsnet.

De kleine man vroeg: wat is dat voor ding? Dat is een telefoon. 

Hij keek wat ongelovig naar het ding, met cijfers die je in moet drukken plus een wieltje voor de nummerherinnering.

Bij het horen van de stem van zijn overgrootmoeder was zijn ongeloof over en begon hij enthousiast te vertellen. Dit rare ding doet kennelijk hetzelfde als het bekende platte dingetje waarop je ook kunt beeldbellen.