In een van de zalen van het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen hangt pal naast de Boerenbruiloft van Brueghel één schilderijtje opvallend scheef boven een keurig recht hangend paneeltje. Je hebt de neiging om het even te corrigeren, maar dat geeft ongetwijfeld gedoe met het alarm.

Het zijn twee kleine kroegtaferelen, uit de 16e en 17e eeuw. Op het onderste schilderij probeert iemand op zijn kop op een stoel te staan. Op het bovenste schilderijtje valt een dronkeman achterover op de grond, met zijn volle gewicht in de rechter onderhoek. In zijn val neemt hij kennelijk het hele schilderij mee waardoor het scheef is komen te hangen…

Bij navraag blijkt het schilderij inderdaad bewust scheef te zijn gehangen. Om de mensen beter te laten kijken…

De kleine man vroeg:’ Is het nu al straks?’ Hoe leg je dat uit? Over een verjaardag of overmorgen kan je nog zeggen dat het twee nachtjes slapen is, maar straks is een lastig begrip. Straks kan een kwartiertje zijn, maar ook een paar uur. 

Is het begrip ‘straks’ een abstractie of is het een dooddoener zoals ‘nu even niet’. Is later hetzelfde als straks? 

Maar ‘Later als je groot bent…’ dat leek me vroeger geweldig. Zoiets van dán mag je zomaar alles doen wat je wilt, zónder beperkingen. Helaas, ik ben nog steeds niet groot genoeg…

Vandaag een lunchconcert in de Martinikerk, op het beroemde Schnitgerorgel. 

Het is verrassend hoeveel nuances dat instrument heeft en hoe het de ruimte van de kerk helemaal vult. Af en toe lijkt het geluid zelfs op te stijgen tot de nok van het dak.

Ragfijne én volumineuze klanken, maar hoe luid het ook is, het doet nooit pijn aan je oren.

Op de rand van de vijver van het Plantsoen ligt een loopplankje, waarop regelmatig schildpadden in het zonnetje zitten alsof het een terrasje is. De kleine man merkte op dat de schildpadden bruin waren, en niet groen zoals in zijn kinderboeken.

Niet alleen in de tuin is te merken dat de behoefte aan water groot is, ook hiervoor in de vijver van het Plantsoen is het waterpeil flink gezakt met als gevolg dat de loopplank een duikplank geworden is.

Dat werd gezien: aan de duikplank is een verlengstuk geplaatst. Water en wal zijn weer comfortabel verbonden, nu met een langere loopplank voor de eenden en waterhoentjes en een extra groot zonneterras voor de schildpadden.

Eerst die storm. Omgevallen bomen, takken, takjes en bladeren op de grond. Stof van droge velden op vensterbanken en ramen, zonder de regenbuien die dat wat schoonspoelen.

We hebben ons intussen voorbereid op een andere storm: Rammstein treedt op hier, in het Stadspark. Er is geen wind uit het westen, we horen alleen vage bassen.

En nu wordt het warm, tropische hitte is de verwachting, met onweer toe. Saai is het allemaal niet, heel veel dynamiek. Mensen zijn goede aanpassers, wij breken niet meteen af en smelten niet, al moeten we wel een beetje opletten voor vallende takken, keiharde herrie en uitdroging.