Het is lang geleden dat de bakker, de kruidenier en de slager thuis met een boekje de bestellingen kwamen opnemen en daarna met een mand voorop hun fiets de boodschappen kwamen brengen.

Supermarkten en leveranciers van andere producten maken gebruik van bezorgdiensten. Het verpakkingsmateriaal is doorgaans van karton. Er zijn dozen die met plakband dichtgemaakt zijn, maar er zijn er ook die op een bijzonder vernuftige manier dichtgevouwen zijn.

Die vouwdoosjes kun je hergebruiken, maar ze doen wel een appél op je verstand, want hoe maak je ze open zonder scheuren? Mijn moeder zou gezegd hebben: ‘Die doosjes zijn net als de lege honingpot van Winnie de Poeh: It’s a Useful Pot and it’s for putting things in.

Het is boekenweek. Dit jaar pak ik een ongelezen boek uit de boekenkast. Aangezien ik van nature geen ochtendmens ben en het opstaan graag wat wil uitstellen, ga ik voor een klassieker: Oblomow.

Kom je niet uit de veren, dan beweeg je kennelijk alleen in je hoofd en bedenk je slechts wat je zou kunnen gaan doen zonder tot een daadwerkelijke uitvoering te komen. 

Als het daarbij blijft, mis je toch enorm veel. Of is het nuttig om niet alles meteen aan te pakken? Ik lees dat Oblomow medelijden heeft met iemand die op een dag honderd dingen te doen heeft…

Op het eerste gezicht lijkt het vreemd, een mens ruggelings boven een stok zwevend. Kijk je beter dan zie je dat deze hoogspringer al een begin van een draaiing ingezet heeft met zijn rechterarm en rechterbeen.

Je oog volgt de beweging en je brein weet hoe het verder zal gaan: de hoogspringer draait en swingt over de lat. De gemiddelde burger kijkt er vol bewondering naar, want doe dat maar eens na.

Toch, wanneer ik op mijn rug in bed lig en ik wil er aan de rechterkant uit, dan draai ik ook over rechts. Het verschil met de hoogspringer is wel dat ik niet zweef, maar steun neem op het bed. Ik zit rechtop, maar hij ligt.

Dinsdag stonden ze op de stoep: de mannen om onze geveltuintjes te maken. Er werd gemeten, met krijt getekend, gezaagd en gespit. De omlijsting is gelegd en er zijn drempels voor de voordeur geplaatst.

‘Donderdag komen we terug om tuinaarde te brengen en dan kunt u aan de slag met plantjes!’

Niet donderdag maar op woensdag kwamen ze terug met de zwarte grond. Nu maar hopen dat de viooltjes en de eerste vaste plantjes al sterk genoeg zijn om mogelijk nog wat koude nachten te trotseren.

Het is mooi zonnig winterweer. Hier en daar ligt nog wat sneeuw. Ook op een omgewaaide boom die zich met een grote boog over het water buigt. 

Een wit randje sneeuw op de boog oogt als de doornuitsteeksels van een skelet. Als je goed kijkt heeft dat skelet ook poten en een kop.

Een skelet van een dino hier in het Noorderplantsoen? Nee, maar toch is het wel zo. Een beetje fantasie geeft extra kleur, zeker op deze middag met zon en blauwe lucht.