Hét moment…
De tarte tatin van witlof staat nog even uit te dampen op het rooster en wacht op het spannende moment van omdraaien. Je bakt deze taart namelijk met de korstbodem bovenop.
De glazen vorm met de taart tussen het rooster en het bord geklemd, nu is het moment daar. Ik doe dat altijd boven het aanrecht, de kraan opzij geschoven, knieën gebogen, even tellen: één..twee..en dan bij drie strekken mijn knieën weer en op een uitademing draai ik de taart om.
Vanavond draai ik niet meteen. Ik vraag me ineens af hoe ik dat eigenlijk doe: draai ik van me af of juist naar me toe? Nee, niet denken… Hup omdraaien zoals altijd! Natuurlijk gaat het goed: de taart is klaar voor consumptie!
