De trap af…
Omdat de leuning net te kort is, zie ik altijd hoe bezoek ongemakkelijk vooroverbuigt bij het naar beneden gaan. Zelf ben ik er aan gewend en loop naar beneden zonder me vast te houden bij die eerste stap.
Maar nu de leuning eraf is om verlengd te worden, betrap ik me erop hoe mijn adem stokt en hoe ik aarzel bij de eerste treden naar beneden. Bovendien gaan mijn armen omhoog zoals bij het lopen over schelpen op het strand.
Na een paar dagen adem ik gewoon door en weten mijn voeten precies wat ze moeten doen om me naar beneden te brengen, mijn armen hangen gewoon naar beneden. Toch is het wel zo veilig dat de verlengde leuning terugkomt…
Reacties
Comments are closed.
Ja de macht der gewoonte!
Soms hoor of lees je dat een heel mobiel en toch
Nog niet oud iemand van de trap valt.
En ook nog fataal verongelukte daarbij.
Ik vraag me dan af of het hierdoor komt.
Het misgrijpen van de leuning?
Pats boem beneden!