Vleugels…
Mijn oog valt op de voorkant van een tijdschrift: een foto van een grote vogel met de vleugels naar beneden. Ach, wat treurig…denk ik. Mijn volgende gedachte: Zou dit het laagste punt van de naar beneden gaande vleugels zijn, het omslagpunt? Vanuit hier weer omhoog?
Hoe ruim is zo’n wiekslag? Met hoeveel kracht gaat dat gepaard? Hoe wijd gaan die vleugels uit om mee te gaan in de termiek? Hoe groot is die vogel?
Ook hele andere gedachten: waarom roepen die vleugels naar beneden gericht een gevoel van treurigheid op en het omhooggerichte juist vrolijkheid? Een treurwilg is ook niet echt treurig, dat neerhangende oogt ook als stromend water. Het is de eerste boom hier bij de vijver die het groene waasje heeft…
