De kunst van het weglaten
Bij het leren van een nieuwe vaardigheid doen we altijd te veel. We geven teveel druk, we zetten te veel kracht, kortom we willen meteen te veel. Ook bij het schrijven van deze stukjes of bij icoontjes gaat het om de kunst van het weglaten.
In België valt mijn oog op het bord fietspad: een fiets met trappers, pedalen en een kettingkast. Het is een herenfiets zonder spaken. De fiets zweeft niet, hij staat op een dun lijntje. De fiets gaat van rechts naar links.
Terug in Groningen zie ik een bord verboden te fietsen. Een figuurtje met een los hoofd, zonder voeten, geen trappers en fietst in het niets naar rechts. De NS heeft een fiets zonder trappers, zonder kettingkast en bovendien mens-loos. De rijrichting is van links naar rechts.
De KLM heeft een plastic bekertje met een tulp én een fiets. Goed kijken, die fiets heeft een kettingkast én trappers, de rijrichting is naar links.
Zou er echt een verband bestaan tussen de rijrichting en trappers met pedalen?
