‘Hij klopte mij op mijn schouder, pakte zijn paard, greep de zadelboog vast, huppelde een paar maal op één been en zwaaide zich moeizaam in het zadel en draafde langs de berm weg.’*

Zo helder beschreven hoe iemand een paard bestijgt, dat kom ik zelden tegen. Die bondigheid! En vooral die hupjes. Ik probeer het op het internet: ‘Hoe bestijg je een paard?’

In woorden kan ik bijna niets vinden wat de lading dekt, er zijn wel filmpjes… Gaan we terug naar de Middeleeuwen? De verhalen uit de Bijbel werden toen via afbeeldingen weergegeven omdat de meeste mensen nog niet konden lezen en schrijven. 

Het is een kunst om een handeling, beweging, kort en bondig in woorden weer te geven. Daarom lees ik graag romans en haal ik er vaak die zinnen uit die je in vakliteratuur over bewegen zelden zo begrijpelijk tegenkomt.

*bladzijde 138 uit Onrustige jeugd van Konstantin Paustovskij