Met een emmer water op je hoofd…
Het is altijd een elegant gezicht hoe mensen met iets op hun hoofd lopen. Het kan een emmer water zijn, een tros bananen, een koffer of een hak om het land mee te bewerken. Wat je dan ziet, is dat de wervelkolom zich opricht zoals de slang van een fluitspeler. Het bovenste deel is verstild, de lendenen en het bekken met de heupen swingen. Wanneer je een stok op je vinger of op je handpalm balanceert, dan doe je een beetje hetzelfde, je blikrichting wordt vastgehouden door het bovenste puntje van de stok en daarmee bereik je die relatieve rust in dat bovenste stuk wervelkolom.
Bergbewoners dragen de spullen niet altijd op hun hoofd, maar op hun rug in een rugzak. Je hebt dan je handen vrij en sommige mensen gaan juist door die druk op hun rug zich beter op strekken en dat geeft ruimte aan de bewegingen van de benen. Ook schouders kunnen ertoe bijdragen om mooi gestrekt te lopen, denk aan een juk of een variatie daarop zoals een zwiepende stok met aan de uiteinden de ballast die meegenomen wordt.
In iedere hand een tas is ook efficiënter om ballast te vervoeren , ondanks het ongemak van geen hand vrij te hebben. Toch liever scheef zeulen met die zware koffer of vuilniszak? Er zijn oplossingen met wieltjes…
