Kinderen onthouden specifieke dingen op vaste plekken ergens in een bekend huis. Vaak zie je ze ook rondkijken en vragen ze naar het een of ander dat gemist wordt. Die vastigheid geeft kennelijk een gevoel van zekerheid en vertrouwen. Zelf herinner ik me de bijzondere kleur groen van het behang en de ruggen van bepaalde boeken bij mijn Oma: Madame Curie/ Eve Curie (een blauwe rug met glanzende zilveren letters), Portugal (gele ondergrond met donkere letters) en ‘Kinderjaren Maxim Gorki’.

Dat laatste boek is onlangs opnieuw uitgegeven, opgenomen in een trilogie. Nieuwsgierig naar wat mijn Oma destijds gelezen heeft, ben ik erin begonnen. Mijn beroepsdeformatie gaat ver want ik ben verrast om te lezen dat iemand uitlegt aan een jongen – die zich met vechten in zijn wereld moet handhaven – dat de kracht die ertoe doet, schuilt in de snelheid van de bewegingen. Het gaat erom de dingen goed aan te pakken, maar het is erg moeilijk om de juiste aanpak te vinden.

De jongen had het besef dat er iets geheimzinnigs aan hem verteld werd wat hij nog niet begreep. Dit kom ik regelmatig tegen. Met alleen domme kracht red je het niet. Daarover volgende week meer.