Breitner, meisje in kimono
Alle schilderijen van Breitner, waarop hij een meisje met een kimono afgebeeld heeft, hangen bij elkaar op de expositie in het Rijksmuseum.
Ik probeer met een zo mogelijk onbevangen blik te kijken. Dat lukt niet echt, de fysiotherapeute in mij zegt: wat een moeizame houdingen! Pose is een beter woord. Zou ze urenlang geposeerd hebben, was ze het zat en pakte de schilder toen dat moment? Of hij gaf haar een werkje: in een boekje kijken, een oorbel aandoen, naar een bloem kijken en genieten van de geur?
Het schilderij, waarop ze in halfliggende houding steunend op haar rechter onderarm met de hand tegen haar hoofd afgebeeld wordt, wekt bij mij de gedachte: straks krijgt ze een slapende arm of een zere schouder…
Natuurlijk kan ik ook anders kijken! Wat is die stof prachtig weergegeven! Het zijn grote oppervlakken stof, wat juist door die verschillende poses goed uitkomt. Glanzende zijde, mooi borduursel en het prachtige rood. De uitdrukking in de ogen van het meisje in de witte kimono, met haar hoofd tussen de ellebogen, die ook oplichten, zijn als de ogen van een jong hertje. Ze zijn wijd open en staren in de verte. Wat gaat er allemaal in dit meisje om?
