Anatomische les
Rembrandt schilderde het en nog meer schilders gebruikten de anatomische les om de professoren in werksituatie neer te zetten. De openbaarheid van die lessen van toen is verdwenen. Het zijn ook geen misdadigers meer die ontleed worden ter lering en vermaak of als vermaning voor de toeschouwers. Het is nu vooral een manier om te begrijpen hoe mooi en ingenieus onze binnenkant is, dat deel wat onder de huid verborgen is.
Eerst plastic botten en een doos met kale echte botten van de schouder en de arm. Dan een plastic doos met botten verbonden door de banden. Taaie constructies, waarbij je je kunt voorstellen hoeveel eenzijdige kracht erop komt om een gewricht te verzwikken of luxeren.
Bij de volgende tafel hebben de botten nog meer aankleding, namelijk met de spieren erbij. De oppervlakkige laag is losgesneden en je ziet de diepere lagen liggen. Ik ben verrast. Mijn oog valt op de musculus teres major, verrassend herkenbaar van mijn tekening uit het oude dictaat. Door het verloop is bovendien zijn functie helder, net als van die andere spierbundels. Dat serratus getand betekent, is overduidelijk zichtbaar.
Ik zie veel meer dan een gestroomlijnde massa vlees: kortom de les is geslaagd!
