Il faut cultiver son jardin
Er zijn dagen, die bijna onopgemerkt voorbijgaan, maar o zo waardevol zijn. Het zijn de dagen van niet druk doende bezig te zijn. Juist door het rustige verloop ontlenen zij hun bijzonderheid. Klusjes doen, wat rommelen, een kopje thee, een wandelingetje, gedachten laten komen en gaan, doen zoals kinderen die op hun rug in het gras naar de wolken kijken… en dan ineens komt de actie, die doorgaans vrij doelgericht is maar zonder dwang.
Dit soort dagen komen tot je tijdens een vakantie of door een griepje. Niet iedereen kan zich aan deze ogenschijnlijke ledigheid overgeven. Soms is het fysieke afbeulen een middel om die leegte te kunnen voelen en toe te laten. Ook zijn er talloze cursussen om je te leren ontspannen of om je met één ding tegelijk bezig te kunnen houden.
Nuttig? Nodig? Voltaire gaf het al aan in Candide: ‘Il faut cultiver son jardin.’
