Na de hectiek…
In de zalen en kamers met zieke en geopereerde mensen zijn overal piepertjes, dag en nacht gaat het gepiep door. Ik heb associaties met mijn wekkers thuis. In het ziekenhuis is dat anders: het geluid is bedoeld voor de verpleging.
Soms lukt het om me ervoor af te sluiten. Ik blijk niet de enige te zijn, die zich af en toe wat moet afsluiten. Met verbazing zie ik een verpleegkundige met een blauw wegwerkershesje over haar witte kleding. In een lichtgevende zilveren letter staat op haar rug: Medicatieronde Niet Storen.
Ik ben blij om weer thuis te zijn, zonder de hele dag die piepertjes en andere herrie. Rust om bij te komen na alle hectiek van een ziekenhuis. Ik bof met veel vriendelijke en behulpzame vrienden die me bijstaan met de dingen die ik zelf nog niet kan. Ja, ze hebben gewone kleren aan en er is geen gepiep.
