Studiereisje

Submitted on: zaterdag, 31 maart 2012, Auteur Rike Hesselink

De invitatie voor de expositie “Danser sa vie” was aanleiding voor een kort en intensief studiereisje naar Parijs. Veel variatie over hetzelfde thema: de expositie in Musée d’Orsay ‘Degas et le nu’ en ‘Matisse, paires et séries’ sloten perfect aan.

Van Degas is zijn ontwikkeling als beeldend kunstenaar te zien: academische tekeningen, die zich gaandeweg transformeren tot werk met een persoonlijke stijl. Ik ben altijd onder de indruk van zijn kleurgebruik. Koude kleuren waar een stukje lijf niet beweegt of warme tinten waar juist heel veel gebeurt! Ook zijn beelden raken me, nergens overstrekking maar een evenwichtige balans. En zo menselijk: zélfs een danseres zoekt met haar hoofd en schouder een steuntje, terwijl ze een kous aantrekt. Er is ook een danseresje, die het staand los in de ruimte doet zonder haar balans te verliezen. Dat deze vrouwen danseressen zijn, zie je duidelijk aan de manier hoe de voet van het opgetilde been in het verlengde van het onderbeen hangt.

Iedere beginnend fysiotherapeut kan zich spiegelen aan zo’n persoonlijke ontwikkeling na de opleiding, net als een schilder of beeldhouwer, echter zonder klei, papier of linnen, maar met bewegende mensen onder handen. Altijd terug kunnen vallen op basisprincipes, spelen met geleerde middelen en vooral een eigen stijl ontwikkelen! Dat laat Matisse ons laat zien in een serie tekeningen: De contour van de schouder blijft niet gelijk als de romp draait bij een vrouw liggend op haar zij (Nu, série F, Nice, Hôtel Regina, 1941). Ook de vorm van de gebogen elleboog verandert door de stand van de arm in de schouder bij de uitgeknipte blauwe vrouwenfiguren (Nu bleu I, II, III, IV, Nice, Hôtel Regina, printemps 1952).

Toegegeven, je moet er oog voor hebben om dat te zien, maar áls je het ziet, dan is het iets om heel vrolijk van te worden! Het skelet, alle spieren, pezen, kapsels en organen zien we normaal gesproken nooit: mooi verpakt en verborgen onder de huid. We kijken naar die buitenkant, zien de vorm en hebben een vermoeden hoe de binnenkant functioneert. Beeldend kunstenaars tonen dat, fysiotherapeuten mogen spelen met bewegen en leren gaandeweg om te zien wat die altijd veranderende vorm ons kan vertellen.

Hoe je van jongs af aan vertrouwd raakt om naar tekeningen te kijken, is te zien in het musée Les Arts Décoratifs: de originele tekeningen van het olifantje Babar hangen op kindhoogte!