Van boven

Submitted on: vrijdag, 27 januari 2012, Auteur Rike Hesselink

Niet alleen het televisieprogramma, waarin ons land van bovenaf bekeken wordt of de bekende Bosatlas met veel foto’s van boven, ook mensen laten je letterlijk een andere kant zien van bovenaf.
Een raadseltje van lang geleden, dan tekende je dit en vroeg: Weet je wat dit is?*

We zien ons zelf in de spiegel om met onze voorkant geconfronteerd te worden: hoe zit m’n haar? Hoe zie ik er uit? Hoe staat dit jasje of die broek? Passen m’n schoenen erbij? Verzin het maar…
Wat je ook kunt zien is de symmetrie. Staat je ene schouder hoger dan de andere? Verschilt je linkerkant van je rechterkant?

Je eigen achterkant? Dat wordt al lastiger. Je herkent iemand aan z’n rug zonder z’n gezicht te zien of z’n stem te horen. Je ziet een loopje, herkent het ritme, contouren en dat is genoeg: die achterkant is méér dan zomaar een rug, dat is die of die!

Een zijkant zien, dat gaat bij iemand anders makkelijker dan bij jezelf. Zie je iemand van opzij, dan weet je acuut dat zijn neus aan de voorkant zit en z’n billen achter. We trekken al of niet bewust een denkbeeldige lijn vanuit het oor, de schouder, de heup en de enkel en dan is er geen symmetrie, maar een voor- en achterkant. Sommige mensen hellen naar voren of staan altijd een beetje op hun tenen. Anderen staan met overstrekte knieën en een stijve rug. Het gaat wat ver om al die mogelijkheden hier te bespreken: het zijn er véél!

Maar dan van boven! Je hangt over een balkonnetje en kijkt naar beneden… Of iemand zit, ligt of loopt: het kan zo verrassend zijn. Nee, ik zeg niets. Kijk zelf en omdat je niet meteen ergens recht naar beneden kunt kijken, verwijs ik graag naar de penningen van Guus Hellegers. Klik medals aan, bekijk ‘Gone with the wind’ en ‘expecting’ (schuif met de muis van links naar rechts onder de afbeelding  om de bovenkant en ook de onderkant te kunnen zien van deze platte penningen).
Het mooiste is natuurlijk om zelf ‘n penning in je hand te nemen en de hollingen en bollingen te voelen zoals bij ‘Gone with the wind’. Van boven bekeken zit de vrouw alleen met een lege stoel waarvan de zitting opgewaaid is, bol dus. Vanaf de onderkant gezien – hol en bol van de stoelen zijn dan net andersom – komt er een verhaaltje op je af: er staan wel schoenen bij die ene stoel, maar van wie? En waarom? Hoezo?
De penning ‘verwachting’ toont een zwangere vrouw van boven, met haar handen haar ronde buik omvattend. Verrassend ook nu als je de onderkant ziet: de zitting van een stoel met voeten zonder dat je kunt zien wie erbij hoort. Laat staan dat je vanaf de onderkant weet dat het een zwangere vrouw is.

Kortom goed kijken is een kunst!

*Oplossing: een Mexicaan op de fiets.