Tea time

Submitted on: zaterdag, 27 augustus 2011, Auteur Rike Hesselink

Een snel kopje koffie kan desnoods, maar voor een kopje thee heb je écht tijd nodig. Een zakje in een kopje met heet water hengelen om het water te verkleuren, dat is geen echte thee.
Echte lekkere thee zet ik in een met kokend water voorgewarmde theepot met losse thee. De thee moet eerst nog trekken en dan in een kopje van het type ‘vijvertje’, ondiep en met een groot oppervlak, daardoor is de thee sneller op drinktemperatuur. 

In de afgelopen week kwam het ter sprake dat een goede theepot vergelijkbaar is met lekkere schoenen. Je kunt aan het model van de theepot al zien of de theepot lekker schenkt; zoals ook de leest doet vermoeden, hoe de schoen zich met je voet verbinden zal.
Beperk ik me tot de theepot: hoe is de balans van het handvat en de tuit aan de buik van de theepot? Bovendien op welke hoogte zitten ze? Aan de zijkant, boven of onder het midden van de buik of is er een hengsel bovenover?
Die schenkbeweging is een royale beweging van je hele arm, alle gewrichten doen mee en het moet vooral makkelijk gaan. Het vasthouden van het handvat kan ongemakkelijk zijn. Soms ligt dat aan het handvat en soms willen handen niet goed grijpen om wat voor reden dan ook. De theepot kan bovendien ook nog te groot en te zwaar zijn.

Bij het zoeken naar praktische toepassingen van het hefboomprincipe in huis/tuin/keuken situaties ben ik de theepot niet tegengekomen. Fluitketels en waterkokers liggen voor veel mensen prettiger in de hand dan prachtig uitziende theepotten, vaak door een kortere hefboom. Zie ook de afleveringen: ‘Het handvat’ (9 januari 2011) en ‘Dubbel’ (7 november 2010).

Kortom een theepot, die prettig in de hand ligt, is een absolute voorwaarde om van lekkere thee te kunnen genieten!