Meer dan voetstappen alleen
Vandaag zag ik voor de derde keer Les Troyens, de opera van Hector Berlioz, in de uitvoering van De Nederlandse Opera.
Na twee keer in het Muziektheater in Amsterdam, zoveel jaar geleden en afgelopen jaar nog een keer, is de televisieregistratie een herbeleving. Ik aarzelde aanvankelijk om het nog een keer te zien en dan niet in het theater, maar gewoon thuis op de bank. Naar een voorstelling gaan, geeft altijd een gevoel van een feestje. Het heeft een meerwaarde vanwege alles eromheen en tegelijk is het de eenmaligheid waar je deelgenoot van bent. Onvergetelijke indrukken die je van binnen opslaat om te koesteren…
Nu vanmiddag thuis voegt het beeld iets toe aan wat je in het theater zelf zelden zo gedetailleerd ziet. Ik heb het over de details, de shots die een camera maakt. Het oog van de camera volgt Cassandre (Eva-Maria Westbroek). Om de beurt laat – onder alle gewaden door – een scheenbeen zich zien, schuift voorwaarts en dan landt de hiel bijna onmiddellijk gevolgd door de hele voet. De gratie van die beweging stuwt je blik omhoog hoe haar lijf opgericht is boven die voorwaarts gaande voeten en hoe uitdrukkingsvol!
Het woord drama betekent handeling, er gebeurt wat. Ja, er gebeurt zeker wat! Dat bewegende beeld blijft hangen en dan heb ik het nog niet eens over de muziek en het klassieke verhaal over de val van Troye.
http://www.nederland2.nl/programmas/458-ntr-podium-hector-berlioz–les-troyens/uitzending/10299?gids=true
http://www.youtube.com/denederlandseopera?gl=NL&hl=nl#p/u/1/EBa7THSh5IA
(zondagmiddag 2 januari 2011 wordt het tweede deel uitgezonden)
